تفاوت نایلکس های پلیمری و تجزیه پذیر

برای این که با تفاوت نایلکس‌های پلیمری و تجزیه پذیر بیشتر آشنا شوید؛ توصیه می‌کنیم این‌مقاله را به طور کامل مطالعه نمایید. برای بررسی تفاوت نایلکس پلیمری و نایلکس تجزیه پذیر ابتدا لازم است به معرفی هر دو نوع نایلکس، به طور جداگانه پرداخته شود.

نایلکس پلیمری چیست؟

ترکیبات اصلی مواد اولیه این نایلکس‌‌ها از پلی‌اتیلن سنگین تشکیل شده است که برای ایجاد خواص ویژه در آن‌ها نیز از پلی‌اتیلن سبک و یک سری مواد افزودنی استفاده می‌شود. این نایلکس‌‌ها از شفافیت، دوخت‌پذیری بالا و انعطاف‌پذیری خوبی برخوردار هستند. نایلکس‌های پلیمری همچنین مقاومت بالایی در برابر تحمل بار و فشار را دارند. این نایلکس‌ها بیشتر به عنوان نایلون‌ دسته رکابی شناخته شده‌اند که بیشتر برای حمل کالاهای خریداری شده از فروشگاه‌ها به کار می‌روند. به طور کلی نایلکس پلیمری به سه گروه نایلکس دسته موزی یا تقویت، نایلکس دسته بندی و همچنین نایلکس دسته رکابی تقسيم می‌شود.

نایلکس تجزیه پذیر چیست؟

نایلکس‌های تجزیه پذیر، نوع جدیدی از نایلون‌ها هستند که مواد اولیه آن‌ها از پلیمرهای گیاهی تولید شده‌ است که به آسانی تجزیه می‌شوند. طریقه تهیه این پلیمرها به این صورت است که ابتدا پلیمرها را از ریشه و صمغ گیاهان گرفته سپس وارد چرخه تولید می‌کنند. با استفاده از این پلیمرها می‌توان انواع محصولات پلیمری تجزیه پذیر را تولید کرد. در واقع می‌توان گفت با تولید نایلکس‌ها تا حدودی، نگرانی‌های زیست محیطی کمتر شده است. کیسه‌ها و نایلکس‌های تجزیه پذیر دوام و مقاومت کشسانی خوبی دارند. این نایلون‌ها از لحاظ دیگر خصوصیات و ویژگی‌ها با نایلکس‌های پلیمری یکسان یا حتی بهتر نیز هستند. با تولید این نایلون‌ها تا حدود زیادی نیاز و خواسته مشتریان برآورده خواهد شد.

انواع نایلکس پلیمری تجزیه پذیر

این نایلکس‌ها در طرح‌، رنگ‌ و انواع مختلف به بازار عرضه می‌شوند. نایلکس‌های تجزیه پذیر از لحاظ نوع مواد پلیمری به کار رفته در ساختار آن‌ها، شامل سه نوع پلی لاکتیک اسیدها، ترموپلاستیک نشاسته و پلی هیدروکسی آلکانوات ها (PHAs) هستند. پلی لاکتیک اسیدها از نوعی نشاسته تخمیری ساخته می‌شوند که این نشاسته خود ترکیبی از نیشکر، چغندر قند، ذرت و کاساو است. ترموپلاستیک نشاسته نیز از گرما دادن نشاسته ایجاد می‌شود که نشاسته آن از ترکیب مواد گیاهی با آب و مخلوط شدن با روان کننده‌ها ساخته شده است. ساختار پلی هیدروکسی آلکانوات‌ها (PHAs) با دو نوع قبل کمی متفاوت است. به این طریق که مواد اولیه آن از باکتری‌هایی تشکیل شده است که این باکتری‌ها خود از تخمیر شکر یا چربی مواد زائد ایجاد شده‌اند.

ویژگی انواع نایلکس‌ پلیمری تجزیه پذیر

هر محصولی که تولید می‌شود دارای یک سری مزایا و معایب است. نایلکس‌های تجزیه پذیر نیز دارای ویژگی‌های منحصر به فردی هستند. همین ویژگی‌ها باعث ایجاد تفاوت نایلکس‌های پلیمری و تجزیه پذیر شده است. از مهم‌ترین ویژگی این نایلکس‌‌ها می‌توان به تجز‌یه پذیر بودن، مقاومت فیزیکی و کششی بالا، قابلیت چاپ هرگونه عکس، لوگو و تصویر و نیز انعطاف‌پذیری آن‌ها اشاره کرد.

موارد کاربرد انواع نایلکس تجزیه پذیر

هر کدام از انواع پلیمرهای تجزیه پذیر در تولید و ساخت یک محصول گیاهی خاص کاربرد دارد. در زیر به طور جداگانه به کاربرد هر کدام از انواع پلیمرهای معرفی شده در بخش بالا، اشاره شده است:

کاربرد پلیمر تجزیه پذیر ترموپلاستیک نشاسته‌

TPS ها نایلکس‌های تجزیه پذیری هستند که در حجم زیاد تولید می‌شوند. نوعی از بسته‌بندی‌های جدید پاکت‌های ویژه صندوق پستی و دیگر انواع پاکت‌های مخصوص بسته‌بندی پستی، از همین مواد ساخته شده‌اند. انواع کارد، چنگال و دیگر ظروف یکبار مصرف گیاهی که تولید می‌شوند نیز با استفاده از ترموپلاستیک نشاسته است.

کاربرد پلیمر تجزیه پذیر پلی لاکتیک اسید

پلی لاکتیک اسیدها، دسته دیگری از پلیمرهای تجزیه پذیر هستند که به عنوان PLA شناخته شده‌اند. این پلیمرها بعد از TPS ها بیشترین حجم تولید را به خود اختصاص داده‌اند. همه شماها با انواع محصولات ساخته شده از این نوع پلیمر، از نزدیک آشنا شده‌اید. فنجان‌های کاغذی ویژه قهوه موجود در کافه‌ها همگی از پلی لاکتیک اسید ساخته می‌شوند.

برای جلوگیری از نفوذ نشتی و نم به بیرون فنجان از مواد PLA استفاده شده است که در واقع جایگزین همان پوشش پلاستیکی است. تنها عیب PLA نقطه ذوب پایین آن است به همین دلیل برای بالا بردن مقاومت آن‌ها در دمای بالا، از فرم کریستالی این مواد که دارای مقاومت بالایی هستند؛ استفاده می‌شود.

کاربرد پلیمر تجزیه پذیر پلی هیدروکسی آلکانوات

این پلیمر بیشتر به عنوان PHA شناخته شده است و کاربرد کمتری در ساخت محصولات پلیمری نسبت به دو نوع قبلی دارد. کاربرد پلی هیدروکسی بیشتر در ساخت تجهیزات و وسایل پزشکی مانند بخیه‌های پزشکی است. استفاده از این نوع پلیمر در صنایع پلیمری به دلیل هزینه بالایی که دارد؛ کمتر رواج دارد.

مزایای استفاده از نایلکس تجزیه پذیر

این نایلکس‌ها دارای ویژگی‌های خاص و جالبی هستند؛ از این ‌رو استفاده از آن‌ها مزایای زیادی را به همراه دارد. در زیر به برخی از مهم‌ترین مزایای این نوع نایلکس اشاره شده است:

• تولید شده از مواد اولیه تجزیه پذیر و عدم وجود مواد نفتی در ترکیبات آن
• عدم ایجاد اثرات تخریب‌پذیر بر محیط زیست بعد از تجزیه شدن
• سازگاری کامل با عوامل محیطی و جوی
• صرفه‌جویی در انرژی در هنگام فرآیند تولید

تفاوت نایلکس‌های پلیمری و تجزیه پذیر

حال که با هر کدام از انواع نایلکس‌های پلیمری و تجزیه پذیر به طور جداگانه آشنا شدید بهتر می‌توان به تفاوت آن‌ها پی برد. از مهم‌ترین تفاوت نایلکس های پلیمری و تجزیه پذیر می‌توان به موارد زیر اشاره کرد:

• نایلکس‌های پلیمری دارای اثرات زیست‌محیطی ناخوشایندی هستند در حالی که این مورد در رابطه با نایلون‌های تجزیه پذیر کاملاً برعکس است.
• نایلکس‌های پلیمری همچنین از لحاظ سلامتی برای انسان خطرناک هستند طوری که در دماهای بالا ماده‌ای سمی از آن‌ها منتشر می‌شود که کاملاً سرطان‌زا است. در صورتی که ترکیبات به کار رفته در نایلکس تجزیه پذیر در دماهای بالا، هیچ‌گونه واکنش شیمیایی نمی‌دهند.
• هزینه تولید نایلکس پلیمری بسیار کمتر از هزینه ساخت محصولات تجزیه پذیر است.
• مواد اولیه محصولات تجزیه پذیر هیچ‌گونه وابستگی به مواد نفتی ندارد اما مواد اولیه نایلکس‌های پلیمری کاملاً از مواد نفتی تشکیل شده است.

جمع‌بندی

نایلکس‌ها یکی از انواع محصولات پرکاربرد در صنایع مختلف محسوب می‌شوند. به طور کلی نایلکس شامل دو نوع پلیمری و تجزیه پذیر است که هر کدام ویژگی‌‌ها و خواص مربوط به خود را دارند. مواد اولیه نایلکس پلیمری از مواد شیمیایی و صنعتی تهیه می‌شود که دارای اثرات زیست محیطی مخربی بوده و برای سلامتی مضر هستند. در حالی که نایلکس تجزیه پذیر از پلیمرهای گیاهی تولید می‌شوند و تقریباً می‌توان گفت به صورت کامل تجزیه شده و پسماند آن‌ها هیچ‌گونه اثرات زیست تخریب‌پذیری ندارد. مهم‌ترین تفاوت نایلکس‌های پلیمری و تجزیه پذیر در همین اثرات زیست محیطی آن‌ها است.

آذین پلاست

ویکی پلاست | مرجع بازار صنعت پلاستیک