استئارات آلومینیوم چیست؟/ کاربردهای استئارات آلومینیوم

استئارات آلومینیوم یک ماده جلوگیرنده از کف، غلظت دهنده و نرم کننده است که در صنایع رنگ، سرامیک، لعاب کاری و پلاستیک استفاده می‌شود.

این ماده به‌خوبی باعث غلظت‌دهی رنگ با یکنواختی و جلوگیری از جدا شدن رنگدانه و رنگپایه در ظرف می‌شود. نظریه مقابل این نیست که آن‌ها نقش خود را ایفا نمی‌کنند، این بیشتر معطوف به حداکثر رساندن خلوص رنگ رنگدانه و قدرتی است که به معنای به حداقل رساندن هر نوع افزودنی است.

از آنجا که موم سنگین تر از استئارات آلومینیوم است، 2 درصد موم یک افزودنی بسیار کمتری از استئارات آلومینیوم است.

مونو استئارات آلومینیوم یک ماده مرکب ارگانیک و بصورت نمک اسید استئاریک و آلومینیوم است و فرمول مولکولی آن Al(OH)2C18H35O2 می‌باشد.

هم چنین به‌نام دی هیدروکسی (octadecanoato-O-) آلومینیوم یا دی هیدروکسی (استئارات) آلومینیوم نیز نامیده می‌شود.

از آن به عنوان تشکیل دهنده ژل در بسته بندی مواد داروئی و در آماده سازی رنگ های آرایشی استفاده می‌شود. استفاده از استئارات آلومینیوم معمولا" در محصولات تجاری مطمئن است اما آلومینیوم ممکن است در بدن متراکم شود.

استئارات های فلزی ترکیبات اسید های چرب از نوع زنجیره طولانی با فلزاتی با ظرفیت های مختلف هستند. مهم ترین استئارات فلزی از نظر مقدار، استئارات فلزی آلومینیوم، کلسیم، منیزیم و روی هستند.

امتیاز اصلی، طیف گوناگون موارد مصرف آن‌ها است که مهم ترین آن‌ها عبارتند از: خصوصیات روان سازی، جدا نگهداری، دفع آب، ظرفیت ژل سازی، تثبیت کننده، کف زدائی و زداینده اسید.

استئارات فلزی بشکل های مختلف مانند پودر نرم، بصورت کپسول، پولک، پاستیل، گرانول AV و گرانول میله ای موجود می‌باشد.

استئارات‌های فلزی ماده ای مرکب از اسیدهای چرب با زنجیره طولانی وبا ظرفیت های متفاوتی است. برخی از استئارات های فلزی قابل حل در آب نیستند. در حالی که سایر استئارات ها مانند ترکیبات اسید های چرب با زنجیره طولانی با فلزات قلیائی یا آمونیاک قابل حل در آب هستند. مهم ترین استئارات های فلزی از نظر تنوع در کاربردها و مقدار تولید، استئارات های کلسیم، روی، منیزیم و آلومینیوم هستند.

استئارات با بیشترین اهمیت بازرگانی از اسید های چرب تجاری حاصل از منشاء طبیعی عمدتا" و بیشتر اسید استئاریک و اسید پالمیک، تولید می‌شود.

بعلت گروه OH موجود در مولکول اسید چرب،  هیدروکسی 12 استئارات معمولا" بیشتر در حلال‌های قطبی قابل حل هستند و نقطه ذوب ان ها بیشتر از نمک های فلزی عمدتا" مخلوط اسید استئاریک و اسید پالمیک، هستند.

بعلت طول زنجیره کوتاه تر اسید چرب، خواص laurates وسیعا" تحت تاثیر فلز پایه مربوطه قرار می‌گیرد. خواص پایه ای استئارات فلزی از قبیل دفع آب و انعقاد برقرار است در حالی که خواص روان سازی و جدا سازی قبلا" به میزان چشمگیری کاهش یافته اند. بعنوان پیامد پیوند دوگانه موجود در اسید چرب، اسید اولئیک نسبت به استئارات نقطه ذوب پائین تری دارد.

حلالیت آن ها بطور معمول اندکی بهتر است.

از میان بسیاری خواص جالب استئارات های فلزی، مهم ترین آن ها عبارتند از:

- خواص روان سازی
- خواص جدا سازی
- دفع کنندگی آب
- توانائی ژلاتینه سازی
- تاثیرات تثبیت کنندگی
- جلوگیری از کف کنندگی

بر خلاف بسیاری از سایر روان سازها و عامل های آزاد کننده، استئارات های فلزی با نقطه ذوب بالای خود مشخص می‌شوند.

بنا براین استئارات فلزی در شکل پودر خشک نرم وقتی که بصورت پودر جامد بکار گرفته میشود می‌تواند به عنوان یک روان ساز خشک (شبیه گرافیت) عمل نماید. در بیشتر حالات ماهیت هیدروفوبیک (آب گریز) استئارات های فلزی بسیار مطلوب است.

خواص روان سازی و آزاد کنندگی و نیز دفع آب خصوصیت تمام استئارات های فلزی می‌باشد.

نتایج خاص این خصوصیات بوسیله کاتیون، طول زنجیره اسید چرب و سایر خصوصیات معین استئارات فلزی (بعنوان مثال میزان آب در کریستالیزه شدن) تعیین می‌گردد.

خاصیت ژلاتینه شدن استئارات آلومینیوم یک تاثیر ویژه بحساب می‌آید. هرچند میزان رضایت بخش بودن  ژلاتینه شدن بستگی به نوع استئارات (مونو، دی یا تری بیسیک) استئارات، قطبی بودن آن و خواص چسبندگی و حلالیت اجزاء مایع دارد.

استئارات کلسیم، منیزیم و استئارات روی (zinc)، تاثیر تثبیت کنندگی و فرآوری بر پلاستیک های سختی ناپذیر (fanchem-thermoplastics) دارند. استئارات آلومینیوم و منیزیم در بسیاری از مواد معلق به عنوان جلوگیری کننده از کف بکار می‌روند.

کـاربـرد:

استئارات های فلزی که در ابتدا به عنوان اسید تمیز کننده، روان ساز و عامل آزاد کنندگی در صنعت پلاستیک استفاده شده است، به نحو افزاینده‌ای در پروسه ذوب نیز اهمیت یافته اند. علاوه بر به حد اکثر رساندن تولید، بکاربردن استئارات های فلزی به پردازشگر (تولید کننده) اجازه می‌دهد که کالای نهائی با سطح صاف تر و سایندگی کمتر تولید نماید.

استئارات های فلزی عمدتا" با مواد اولیه ارگانیک تولید می‌شوند. بنابراین زمانی که به صورت وسیعی در معرض حرارت بالا قرار می‌گیرند، به تنزل یافتن به چند درجه گرایش خواهند داشت که منتج به بی رنگی می‌شود.

برخی تولید کنندگان نوعی از استئارات فلزی مقاوم در مقابل حرارت تولید کرده اند که در صورت به کار رفتن در ترانسپارانت ها یا ترموپلاستیک های رنگ شده حتی در حرارت بالا  دارای مقاومت بالائی در مقابل رنگ رفتگی هستند.

استئارات های فلزی باید کاملا" عاری از نمک باشند بدون آن که خواص آب گریزی (hydrophobic) خود را از دست داشته باشند.

منبع: فن آوران شیمی

ویکی پلاست | توسعه ارتباطات، افزایش اطلاعات