انواع استایرن منومر

استایرن، همچنين به عنوان ethenylbenzene، vinylbenzene و phenylethene شناخته می‌شود، يک تركيب آلي با فرمول شيميايی C۶H۵CH = CH۲ است. اين مشتق از بنزن مايع روغنی بی رنگ است كه به راحتی تبخير شده و دارای بوی شيرين، اگر چه در غلظت بالا بوی لذت بخش كمتری دارد. استايرن ماده اوليه پلی‌استايرن و چند كوپليمرهاd است.

تاریخچه

استایرن برای styrax balsam، رزین صمغ درختان Liquidambar از خانواده گیاه Hamamelidaceae نامیده می‌شود. استایرن به طور طبیعی در مقادیر کوچک در برخی از گیاهان و غذاها (دارچین، دانه‌های قهوه، و بادام زمینی) وجود دارد، و نیز در قطران زغال سنگ یافت می‌شود.

در قرن نوزدهم، استایرن به روش تقطیر از درخت گل حنا storax طبیعی جدا شد. تولید استایرن‌های هیدروژن زدایی از اتیل بنزن در 1930s شروع شده است.

حضور گروه وینیل اجازه می‌دهد تا استایرن پلیمریزه شود. محصولات تجاری قابل توجهی شامل پلی‌استایرن، ABS، استایرن‌بوتادین (SBR) لاستیک، لاتکس استایرن‌بوتادین، SIS (استایرن ایزوپرن، استایرن)، S-EB-S (استایرن اتیلن/بوتیلن ترافالات استایرن)، استایرن divinylbenzene (S -DVB)، استایرن اکریلونیتریل رزین (SAN) و پلی‌استر غیر اشباع رزین مورد استفاده در ترکیبات ترموست دارد. این مواد در لاستیک، پلاستیک، عایق، پشم شیشه، لوله ها، خودرو و قطعات قایق، ظروف غذا و حمایت فرش استفاده می‌شود.

دیگر نام‌های استایرن

Vinyl benzene, cinnamene, styrol,Phenylethane, diarex HF۷۷, Styrolene,vinylbenzene

محصول

استایرن به مقدار صنعتی از اتیل بنزن تولید می‌شود، که به نوبه خود در یک مقیاس بزرگ توسط الکیلاسیون بنزن با اتیلن تولید می‌شود.

هیدروژن زدای اتیل بنزن

استایرن اغلب توسط هیدروژن زدایی کاتالیزوری از اتیل بنزن تولید می‌شود. اتیل بنزن در فاز گاز را با 10-15 برابر حجم خود در بخار درجه حرارت (Super Heat) بالا مخلوط و با عبور از بستر کاتالیست جامد با پایه اکسید آهن (III) پوشیده شده با درصد های مختلف اکسید پتاسیم و یا کربنات پتاسیم هیدروژن زدایی اتیل بنزن انجام می‌شود.

در این واکنش بخار چند نقش خدمت می‌کند، برای تأمین انرژی واکنش گرماگیر هیدروژن زدایی اتیل بنزن، حذف کک که تمایل دارد بر روی کاتالیست اکسید آهن نشسته از طریق واکنش تغییرات بخار آب، ترقی دهنده پتاسیم افزایش دهنده واکنش کک زدایی است.

یک واحد استایرن معمولی شامل دو یا سه راکتور سری، که تحت خلاء به منظور افزایش تبدیل و گزینش کار می‌کند، تبدیل حدود هستند 65 درصد برای دو راکتور و 70-75 درصد برای سه راکتور می‌باشد.

بهگزینی استایرن 93-97 درصد است. محصولات جانبی اصلی عبارتند از بنزن و تولوئن می‌باشد. از آنجا که استایرن و اتیل بنزن نقطه جوش مشابه (به ترتیب 145 و 136 درجه سانتی‌گراد) دارند برای جداسازی نیاز به برج تقطیر بلند و نسبت ریفلاکس برگشتی بالا می‌باشد.

در دمای تقطیر، استایرن تمایل زیادی به انجام واکنش‌های پلیمریزاسیون دارد. برای به حداقل رساندن این مشکل، در ابتدای واحد جداسازی استایرن گوگرد عنصری برای بازدارندگی از انجام واکنش پلیمریزاسیون اضافه شده است.

در سال 1970s، مهارکننده‌های جدید رادیکال‌های آزاد مبتنی بر فنل نیترات توسعه داده شد. اخیرا، تعدادی از مواد افزودنی توسعه یافته‌اند برای بازدارندگی از انجام واکنش پلیمریزاسیون.

با این حال، فنل نیترات هنوز به طور گسترده به دلیل هزینه نسبتا پایین استفاده می‌شود. این معرف قبل از تقطیر اضافه می‌شود.