تفاوت پلی اتیلن و پلی پروپیلن (قسمت دوم: کاربرد)

۱) لوله های آب رسانی و جمع آوری فاضلاب

لوله های آب رسانی و فاضلابی به سه دستۀ اصلی لوله‌های گالوانیزه، لوله‌های چدن و لوله‌های پلاستیکی طبقه بندی می شوند. لوله های پلاستیکی نیز به ۶ دستۀ مجزای پلی اتیلن، پلی پروپیلن، پلی وینیل کلراید سخت یا کلرینه شده، پلی بوتیلن و اکریلونیتریل بوتادین استایرن تقسیم می شوند.

شکل ظاهری لوله های پلی اتیلن و پلی پروپیلن در شکل ۱ نشان داده شده است:

لوله های PE – (پلی اتیلن): این لوله ها به رنگ تیره یا سیاه رنگ هستند. لوله های پلی اتیلن در برابر فشار ناشی از سیال مقاوم هستند.

اتصال لوله های پلی اتیلن PE به روش اتصال جوش حرارتی و جوش سر به سر انجام می شود. لوله های PE به دلیل تحمل فشار بالا در شبکه توزیع آب شهری کاربرد دارند.

لوله های PP – (پلی پروپیلن): این لوله ها به رنگ سفید و یا سبز وجود دارند و به دلیل خواص منحصر به فرد در آبرسانی سیستم های کوچک و در فاضلاب پر کاربرد هستند. لوله های PP در برابر فشار بالای سیال مقاومند و محدوده دمایی قابل تحمل وسیعی دارند( ۵۰ تا ۸۵ درجه سانتی گراد )، به همین علت در هر دو سیستم آب سرد و گرم کاربرد دارند.

هریک از این لوله ها مزایایی دارند که در جدول ۱ مشاهده می شود:

با توجه به جدول، مشخص می شود که در کاربردهای بیرونی سیستم فاضلاب پلی اتیلن نسبت به سیستم پلی پروپیلن بهتر است و لوله های پلی پروپیلن برای کاربردهای داخلی ساختمان توصیه می شوند.

۲) صنایع بسته بندی

هر دو پلیمر پلی پروپیلن و پلی اتیلن، گزینه های خوبی جهت استفاده در صنایع بسته بندی هستند. شکل ظاهری این فیلم های پلیمری در شکل ۲ نشان داده شده است:

فاکتورهای مهم جهت انتخاب فیلم پلیمری مناسب در جدول ۲ نشان داده شده است:

جدول ۲: خواص فیزیکی و مکانیکی فیلم پلیمری پلی اتیلن و پلی پروپیلن

۳) کف پوش های چوب-پلاستیک

پلی پروپیلن و پلی اتیلن هر دو مواد مناسبی برای کامپوزیت چوب-پلاستیک هستند اما تفاوت هایی بین آن ها وجود دارد.

شکل ظاهری این کفپوش ها در شکل ۳ مشاهده می شود:

فاکتورهای مهم جهت انتخاب کف پوش چوب-پلاستیک مناسب در جدول ۳ نشان داده شده است:

با توجه به این جدول، اولا سختی این دو پلیمر متفاوت است. پلی اتیلن چقرمه و سبک بوده و مقاومت خوبی در برابر ضربه و سایش دارد. از طرف دیگر پلی پروپیلن سخت تر است و می تواند در کاربردهای مکانیکی و ساختاری استفاده شود.

دوما سفتی این دو پلیمر نیز تفاوت دارد. پلی پروپیلن سفت تر است و مقاومت شیمیایی و مقاومت خراش بالاتری دارد؛ در حالی که هنوز هم بسیار چقرمه است.

مقاومت شیمیایی در محیط های خورندۀ پلی پروپیلن بسیار شناخته شده است؛ سطح این پلیمر ناهموار بوده و مقاومت قابل توجهی در برابر حلال های شیمیایی، اسیدها و بازها دارد.

منبع: آریا پلیمر پیشگام