کارشناسان منابع انسانی می‏‌گویند وفاداری دیگر معنا ندارد

اگر یاد نگیرید و درآمدزایی نداشته باشید، وقتش رسیده که بروید.» او ادامه می‌دهد: «در دهه‌‌های ۱۹۸۰ و ۱۹۹۰ شرایط کاملا متفاوت بود. مردم فقط از اینکه شغلی دارند و حقوقی می‌‌گیرند راضی بودند. اما الان دیدگاه ما نسبت به کار تغییر کرده است... زندگی ما دیگر حول آن ساخته نمی‌شود و حقوق کارمندی حتی برای پرداخت قبوض یا خرید خانه کافی نیست.»

بر اساس یک نظرسنجی که پلتفرم «ورک‌‌پراد» (WorkProud) در ماه مه با حضور ۱۰۰۰ نیروی کار تمام‌‌وقت انجام داد، تنها ۲۳‌درصد کارکنان ۴۲ ساله و کمتر، برای ماندن طولانی‌‌مدت در شرکتشان اظهار علاقه کردند. برای کارکنان ۳۰ ساله و کمتر، این رقم به ۱۸‌درصد کاهش یافت.

ریک گارلیک، محقق ارشد ورک‌‌پراد می‌‌گوید: «این یافته‌‌ها تاکیدی هستند بر ماهیت در حال تغییر وفاداری در محل کار، به‌‌ویژه در میان کارکنان جوان‌‌تر.» بر اساس گزارش دیگری که ژوئیه امسال و با نظرسنجی از ۱۰۰۰ نیروی کار انجام شده، ۴۳‌درصد از کارکنان نسل زد و نسل هزاره در هنگ‌کنگ و سنگاپور نشان داده‌‌اند که اغلب به ترک شغل خود فکر می‌کنند.  

گارلیک می‌‌گوید: «از آنجا که نیروی کار جوان‌‌تر عواملی مانند تعادل کار و زندگی و فرهنگ شرکت را در اولویت قرار می‌دهد، کارفرماها باید استراتژی‌‌های خود را برای برآورده کردن نیازها و انتظارات در حال تغییر این نسل مطابقت دهند.»

وفاداری کیلویی چند؟
در دورانی که جهش شغلی به‌‌ویژه در میان جوانان رو به افزایش است، کارکنان «وفادار» کجا می‌‌روند؟ آیا اصلا وفاداری در دنیای شرکتی معنی دارد؟ جروم زاپاتا، مدیر منابع انسانی شرکت سرمایه‌گذاری «کیک‌‌استارت ونچرز» (Kickstart Ventures) می‌‌گوید «نه.» کارکنانی که دائم شغل عوض می‌کنند، احتمالا دستمزد بهتری دریافت می‌کنند، چون وقتی تازه می‌‌خواهند به یک شرکت بپیوندند دستشان برای چانه‌‌زنی بر سر حقوق باز است و از موضع قدرت این کار را انجام می‌دهند.

زاپاتا می‌‌گوید: «نسل‌‌های گذشته، اگر به یک سازمان وفادار می‌‌ماندند، آن سازمان تا آخر عمر کاری، از آنها مراقبت می‌‌کرد. الان حقوق و مزایای بازنشستگی اصلا جایی برای این حرف‌‌ها نمی‌‌گذارد. به‌‌علاوه، وقتی یک متقاضی شغلی زود به زود کارش را عوض می‌کند، مزیت رقابتی به دست می‌‌آورد، چون در شغل قبلی تجربیاتی به دست آورده است.»

البته تغییر دائم شغل، می‌تواند یک نشانه منفی هم باشد. برای کسانی که تازه ‌وارد بازار کار شده‌‌اند، از این شغل به آن شغل رفتن قابل قبول است. اما برای کسانی که در نقش‌‌های ارشد و رهبری سازمان هستند، وفادار بودن یک ویژگی مهم است که شرکت‌ها به دنبالش هستند. بنابراین کارکنان باید مزایا و معایب تغییر دائمی شغل را سبک و سنگین کنند و در موردش تصمیم بگیرند.  به گفته زاپاتا، «در دنیایی که فرهنگ سازمانی توسط نسل‌‌های جوان‌‌تری که وفاداری برایشان معنا ندارد بازتعریف شده، شرکت‌ها می‌توانند با روش‌های دیگری استعدادها را دلخوش به ماندن کنند.»

منبع: CNBC/ دنیای اقتصاد