کمک فرآیندهای پلی الفین ها (پلی پروپیلن- پلی اتیلن)

هدف استفاده از کمک فرآیندها بیش از آن که بهبود خواص آمیزه باشد، کاهش زمان فرآیند و به تبع آن کاهش در هزینه هاست. اگرچه پلی الفین ها، پلیمرهایی با فرآیندپذیری آسان هستند، اما با استفاده از کمک فرآیندها به سبب کاهش ویسکوزیته مذاب .

هدف استفاده از کمک فرآیندها بیش از آن که بهبود خواص آمیزه باشد، کاهش زمان فرآیند و به تبع آن کاهش در هزینه هاست.

اگرچه پلی الفین ها، پلیمرهایی با فرآیندپذیری آسان هستند، اما با استفاده از کمک فرآیندها به سبب کاهش ویسکوزیته مذاب از طریق روان سازی داخلی پلیمر یا روان سازی سطح رزین، عملیات قالب گیری آسان تر می شود.

روان کننده های بهبود دهنده جریان مذاب:
روان کننده های داخلی، دسته ای از کمک فرآیندها هستند که تا حدودی در پلیمر قابل حل هستند و به زنجیرهای پلیمر اجازه می دهد که در حالت مذاب با اصطکاک کمی روی یکدیگر سُر بخورند.

این روان سازی سبب کاهش ویسکوزیته مذاب شده و گشتاور پیچ و در نتیجه انرژی مصرفی برای آمیزه سازی و را کاهش می دهد. روان سازی همچنین به پر شدن کامل حفره های قالب در فرآیند قالب گیری کمک می کند.

روان کننده ها باید در درصدهای پایین که تاثیرگذاری زیادی روی محصول نهایی ایجاد نمی کنند بتوانند سبب سهولت فرآیند شوند و سهم آن ها در ترکیب درصد آمیزه، زیر 2 درصد است.

روان کننده ها را معمولا در مرحله اختلاط به آمیزه اضافه می کنند. البته می توان آن ها را به صورت قرص های متراکم به رزین های رطوبت گیری شده، قبل از فرآیند تزریق نیز اضافه کرد. چند دسته از این مواد در ادامه معرفی می شوند:

استئارات فلزی مانند استئارات روی و کلسیم که روان کننده های داخلی متداولی هستند که علاوه بر تاثیر روی ویسکوزیته آمیزه، کاتالیست های باقی مانده را نیز خنثی می کنند.
erucamide، oleamide و ethylene bis-stearamide (EBS)، آمیدهایی هستند که علاوه بر بهبود جریان آمیزه، سبب جداسازی آسان تر از قالب نیز می گردند.
استرهایی مانند GMS و روغن های گیاهی که وزن مولکولی بالایی دارند نیز به عنوان روان کننده داخلی کاربرد دارند. (در وزن مولکولی کم، سبب روان کنندگی سطح می شوند.)

اسیدهای چرب یا الکل های دیگر که سبب بهبود جریان می شوند.

افزودنی های جداکننده از قالب:
این دسته از افزودنی ها، که روان کننده خارجی هستند، عموما سازگاری زیادی با پلیمر ندارند و روی سطح پلیمر تجمع کرده و از چسبیدن پلیمر به قالب و سطوح دیگر جلوگیری می کنند. با استفاده ازاین دسته افزودنی ها، نیاز به اسپری های جداکننده از قالب از بین می رود. چند دسته از این افزودنیها در ادامه آمده اند:
• اسیدهای چرب یا استرهای با وزن مولکولی پایین مانند GMS (همچنین به عنوان افزودنی های ضد الکتریسیته ساکن نیز مورد استفاده قرار می گیرند.)
• آمیدهایی مانند erucamide و oleamide که نقش روان کننده داخلی و خارجی را توامان ایفا می-کنند.
• واکس میکروکریستالی و اندکی اکسیده شده پلی اتیلن. این افزودنی با وجود تاثیرگذاری مناسب، اما به شدت سبب آلوده شدن سطح می گردد.

منبع: گروه تحقیق و توسعه کیهان شیمی پویان

آیا این مطلب برای شما مفید بود؟ بلی خیر

امتیاز مطلب: 100%

لینک مطلب: https://wkpl.ir/n977