کابوس بی پایان دلار و چند سؤال از سیاستگذار!

افزایش بی‌وقفه دلار، قیمت های پایه را هر هفته بالاتر می‌برد و نقدینگی، همچون گلوله‌ای برفی که در حال آب شدن است، قدرت خرید تولیدکنندگان صنعت پلاستیک را کاهش می دهد.

به گزارش ویکی پلاست، دلار نیمایی از ابتدای امسال، 9,742 تومان (71.6 درصد) و دلار صرافی، 13 هزار و 900 تومان (92,9 درصد) افزایش داشته‌اند.

دلار نیمایی به 23 هزار و 300 و دلار صرافی به 28 هزار و 900 تومان رسیده است! همین رشد را در قیمت های پایه نیز شاهد بوده ایم و به اذعان بسیاری تولیدکنندگان، این جاده‌ی یکطرفه‌ی صعودی، سرمایه‌های در گردش را به قدری زیر فشار قرار داده که هر هفته، در گوشه و کنار ایران، خط‌های تولیدی یا تولید را کاهش می دهند یا در سکوت، خاموش می شوند.

به جز فشارهای دلار نیمایی بر بازار، باید به ناکارآمدی سیستم تعریف شده فروش محصولات پتروشیمی نیز اشاره کرد. تمرکز فروش در بورس کالای ایران و عدم پیش‌بینی بازار ثانویه‌ی رسمی، تصمیمات هفتگی و بی ثبات، نادیده گرفتن واحدهای تولیدی بدون کد بهین یاب، ظرفیت‌های غیرواقعی و سهمیه‌‌های مازاد برخی واحدهای تولیدی که از بازار آزاد سر در می‌آورند، انحصاری کردن بورس به پتروشیمی‌های داخلی و فقدان حضور بازیگران خارجی برای ایجاد رقابت با پتروشیمی های داخلی و رفتار دوگانه پتروشیمی‌ها با مشتری داخلی و خارجی، عرصه را به یکه‌تازی انحصاری پتروشیمی‌های داخلی، تبدیل کرده است.

پررنگ تر کردن نقش تعاونی‌های توزیع و فروش موجودی مچینگ به شرکت های بازرگانی، می تواند به عنوان دو اهرم موازی و کنترلی در پایین آوردن التهاب در بازار و رسمیت بخشیدن به بسیاری معامله‌های غیررسمی، از ابزار مهار بحران باشد اما متأسفانه، سیاستگذاران بر ادامه روش‌های موجود، اصرار می ورزند.

تصمیمات کمیته تخصصی پتروشیمی، به جای رویکردی آینده‌نگرانه و پیش‌بینی بحران‌های پیش رو، تنها متوجه بحران‌ها و تنگناهای ایجاد شده است و در بسیاری اوقات، حکم نوش‌دارو پس از مرگ سهراب را دارد. حتی برخی تصمیمات هم به جای علاج درد، حکم پاک کردن صورت مسئله را پیدا می کند و یک شبه، سهمیه‌های تولیدکنندگان با یک قاعده عمومی و بدون در نظر گرفتن شرایط آنها، تعلیق یا محدود می شود.

سؤال مهم پیش رو برای تولیدکنندگان داخلی این است که چرا با وجود پتروشیمی‌های داخلی، عرضه ها باید به گونه ای مدیریت شود که هر هفته، رقابت های سنگینی برای خرید، بین تولیدکنندگان، شکل بگیرد؟

چرا در شرایط بحرانی برای گروه‌هایی مانند PP یا ABS و سایرین، راه برای واردات با تعرفه منطقی، باز نمی شود؟ چرا حتی در صورت تصمیم به واردات، این مسیر باز هم باید از کانال پتروشیمی‌ها عبور کند و به شرکت‌های بازرگانی های داخلی، اعتمادی وجود ندارد؟

در حالی که طی چند هفته‌ی گذشته، حتی یک ناظر بی اطلاع نیز می توانست، بحران خرید و رقابت هایی روزافزون گروه پ پ های نساجی و شیمیایی ببیند، کار به جایی رسید که این هفته، بورس کالا، عمده معاملات این دو گروه را باطل کرد و بازار از یک هفته موجودی، بی نصیب ماند.

این هفته به علت ابطال معاملات پ پ های نساجی و برخی گریدهای پ پ شیمیایی، حجم معاملات با 7.7 درصد کاهش نسبت به هفته قبل، به 69 هزار و 5 تن رسید. هفته قبل، معاملات 74 هزار و 778 تن بود.

عرضه ها هم با 10 هزار و 114 تن کاهش نسبت، از 84 هزار و 53 تن در هفته گذشته به 73 هزار و 939 تن در این هفته رسید که همان طور که اشاره شد، دلیل کاهش عرضه ها و معاملات، معاملات ابطال شده است. عرضه های ابطال شده به جمع عرضه های هفته سوم مهرماه، افزوده خواهد شد.

دلار نیمایی این هفته را نیز با افزایش به پایان برد. 754 تومان، اختلاف دلار نیمایی امروز با دلار نیمایی روز یکشنبه (روز اعلام قیمت های پایه) است. امروز میانگین هفتگی به 23 هزار و 336 تومان رسید.

دلار نیمایی، دنباله روی دلار صرافی است. دلار صرافی این هفته به بالاترین قیمت سال 99، یعنی 23 هزار و 900 تومان رسید.

فاصله دلار نیمایی و دلار صرافی، امروز 5 هزار و 560 تومان بود و رویه هفته های گذشته نشان می دهد دلار نیمایی در تعقیب دلار صرافی است و باید انتظار داشت اختلاف نیما با صرافی کاهش پیدا کند و یا به عبارتی دیگر! دلار نیمایی به کانال های بالاتر صعود کند.

نفت بین 40 و 42 دلار

این هفته معاملات نفت در بازارهای جهانی، با 41 دلار شروع شد و تا 42 دلار نیز پیش رفت اما روز سه شنبه و چهارشنبه در 40 و امروز به 42 دلار رسید.

این هفته دو رویداد تلخ در تاریخ تشکل های صنعت پلاستیک ثبت شد. سه شنبه انجمن تولیدکنندگان لوله و اتصالات PVC و چهارشنبه، انجمن صنفی صنایع پروفیل UPVC در و پنجره، از انجمن ملی پلیمر جدا شدند.

هر دو انجمن کوتاهی در رسیدگی به حقوق اعضای خود را دلیل این جدایی، عنوان کردند. خالی شدن تشکل‌های ملی از اعضای تخصصی، بحران مشروعیت آن ها را در پی خواهد داشت و باید دید آیا تشکل های دیگر عضو در انجمن ملی پلیمر نیز چنین رویکردی در پیش خواهند گرفت یا اینکه انجمن ملی پلیمر، تصمیم سریعی برای مواجهه با این چالش می گیرد.

گفتنی است انجمن تولیدکنندگان PVC از تشکل های دیرپا و از اولین اعضای انجمن ملی پلیمر بود و فقدان حضور این تشکل، برای انجمن ملی پلیمر، اتفاق خوبی نیست.

مقایسه عرضه، تقاضا و معاملات کالاهای پلیمری