۷ تفاوت آبگیری پلاستیک ها به روش سنتی و آبگیری به روش صنعتی

اگر دستگاه سانتریفیوژ یا آبگیر ندارید پیشنهاد می شود از همین حالا به فکر آبگیری پرک‌ها در فصل های سرد باشید. این دستگاه علاوه بر آبگیری در کیفیت پرک ها و در نهایت گرانول تولید شده هم بسیار مؤثر است.

در تماس های تلفنی و جلسات حضوری برخی از دوستان متاسفانه متوجه می شویم که در ۶ ماهه دوم سال بسیاری از کارگاه‌ها به دلیل نداشتن دستگاه سانتری فیوژ یا آبگیر متاسفانه تعطیل می شوند خصوصا کارگاه‌های بازیافت نایلون.

بنابراین این اگر دستگاه سانتریفیوژ یا آبگیر ندارید پیشنهاد می شود از همین حالا به فکر آبگیری پرک‌ها در فصل های سرد باشید. این دستگاه علاوه بر آبگیری در کیفیت پرک ها و در نهایت گرانول تولید شده هم بسیارموثر است:

در این نوشتار ۷ اختلاف آبگیری به روش سنتی با آبگیری به روش صنعتی آورده شده است:

1. تناژ پایین: در حالت سنتی در ۲۴ ساعت تنها امکان آبگیری ۲۰۰-۳۰۰ کیلوگرم ضایعات وجود دارد. برای این منظور در این روش پرک های خیس را روی توری سیمی پهن نموده و با استفاده از فن آن ها را خشک می کنند. در حالی که در حالت صنعتی در ساعت ۲۰۰-۱۰۰۰ تن آبگیری می گردد.

2. نیاز داشتن به فضای زیاد: فضایی که به این کار اختصاص داده می شود در حدود ۱۰-۱۲ مترمربع است. در حالی که برای نوع صنعتی ۳۰ متر مربع زمین لازم است.

3. نیاز به زمان زیاد: بطور کلی فرایند آبگیری پلاستیک ها در حالت سنتی فرایندی زمان بر و پرزحمت می باشد و این مرحله در فصول سرما و بارندگی از نظر زمانی ۳-۴ برابر افزایش می یابد و درمواردی غیر ممکن می گردد.

4. ایجاد اختلاف و اشکال هنگام فروش بار: بسیاری از صاحبان کارگاههای بازیافت به دلیل نداشتن آبگیر بار خود را به صورت نم یا خیس می فروشند.بنابراین اکثر بارهای پلاستیکی مقداری آب به همراه دارند و خریدار می بایست درصدی به عنوان افت بار کسر نماید و همین موضوع در برخی موارد موجب اختلاف بین خریدار و فروشنده می گردد زیرا درصد اعلام شده با درصد بدست آمده پس از توزین بار اختلاف دارد.

5. نداشتن کیفیت بالای پرک خروجی: اغلب بارهای شسته شده پلاستیک ها به دلیل عدم استفاده از آبگیر با سرعت بالا و ماندن آب کثیف و تیره رنگ روی پرکها ،موجب ظاهر کدر و اصطلاحا چرک مرده می گردد. به عبارتی دیگر کیفیت آن کاهش می یابد ضمن این که اغلب آب مخزنهای شستشو نیز اصطلاحا دیر به دیر تعویض می گردد و پرک ها نیز با آب کثیف شسته شو داده می شوند.

6. نیاز به نیروی انسانی زیاد: در موارد سنتی نیاز به ۳ نفر برای آبگیری است در حالی که برای نوع صنعتی تنها نیاز به ۱ نفر می باشد.

7. از بین بردن بوی بد: بسیاری از پرک ها به دلیل نداشتن شستشوی صنعتی بوی بسیار بدی دارند به گونه ای در زمان تبدیل به گرانول نیز بوی نامطبوع آن ها بیشتر می گردد در حالی که پرک های حاصل از شستشوی صنعتی فاقد بو هستند.

منبع: پلیمر سبز

آیا این مطلب برای شما مفید بود؟ بلی خیر

امتیاز مطلب: 100%

لینک مطلب: https://wkpl.ir/n2823