سناریوهای جایگزین برای حذف بند 3 نامه وزیر صنعت/ فرمول بعدی قیمت پایه چیست؟

وزیر صنعت، معدن و تجارت حدود یک ماه پیش در روز ۲۵ شهریور، با صدور نامه‌ای از برداشته شدن سقف‌ رقابت در محصولات پتروشیمی و همچنین معامله محصولات بر اساس میانگین ۴ هفته‌ای عرضه خبر داد.

به گزارش ویکی‌پلاست، به دنبال صدور این نامه، بورس کالا نیز در نامه‌ای به کارگزاری‌ها اعلام کرد که همه محصولات پتروشیمی با دامنه نوسان قیمت باز معامله خواهد شد.

هرچند پس از این تصمیم، اختلاف میان قیمت بازار آزاد و بورس کالا، با رقابت‌های بالا پر شد و فضای سفته‌بازی برای دلالان، جذابیت خود را از دست داد ولی خطری که در نوع طراحی تعیین قیمت پایه بود، فرا می‌رسید.

بعد از گذشت 5 هفته از زمان نامه وزیر، حالا خریداران بورس کالا باقیمت‌هایی مواجه‌اند که ناشی از رقابت‌های بالا در دوره دلار بیش از 15 هزار تومان بوده، در حالی که این روزها دلار در محدود 14 هزار تومان است و قیمت های پایه نیز هیچ تأثیری از دلار با نرخ پایین تر نمی گیرند!

تعیین قیمت‌های پایه، همان‌طور که مشخص است نه دیگر از دلار تأثیر می‌گیرد نه از قیمت‌های جهانی. جاده یک‌طرفه صعودی که فقط از رقابت‌‌های هر هفته جان می‌گیرد و هیچ راه بازگشت و کاهش قیمتی در آن دیده نشده است.

حالا به نظر می‌رسد بند ۳ نامه وزیر صنعت، یعنی معامله محصولات بر اساس میانگین ۴ هفته‌ای عرضه، به‌زودی لغو و حذف می‌شود و تاکنون نیز دو سناریو برای قیمت‌گذاری محصولات پتروشیمی پس از حذف این نوع قیمت‌گذاری مطرح شده است.

اولین سناریویی که در این زمینه مطرح شده، معامله محصولات با قیمت ارز ۴۲۰۰ تومانی و باز بودن سقف رقابت است که البته این سناریو مدافعان و مخالفانی هم دارد، مدافعان این شیوه قیمت‌گذاری معتقدند که با در نظر گرفته ارز ۴۲۰۰ تومانی، ‌قیمت‌ محصولات پایین می‌ماند چرا که در حال حاضر نیز برخی از محصولات با زیر قیمت ارز نیمایی معامله می‌شود.

مخالفان این طرح نیز می‌گویند به دلیل اینکه برای کف عرضه‌ها تعهدی وجود ندارد، پتروشیمی‌ها می‌توانند با عرضه‌ها بازی کنند و با مهندسی عرضه در طول چند هفته، قیمت‌ها را به ارز نیمایی برسانند.

دومین طرح و سناریو، قیمت‌گذاری با ارز نیمایی و باز بودن سقف رقابت تا ۱۰ درصد است، مدافعان این طرح معتقدند با اجرای این طرح، شاهد یک شوک کاهشی در قیمت محصولات خواهیم بود به‌علاوه اینکه در این صورت پتروشیمی‌ها نیز تمایلی به مهندسی عرضه محصولات نخواهند داشت و با توجه به اینکه نفع بیشتری در صادرات محصولات نسبت به عرضه در داخل کشور برای پتروشیمی‌ها وجود ندارد، تمایل بیشتری به عرضه محصولات در داخل پیدا می‌کنند.

اما قیمت‌گذاری بر مبنای ارز نیمایی نیز بدون مشکل نیست و زمانی که سقف رقابت باز باشد و رقابت های بیشتر انجام شود، این بیم وجود دارد که پتروشیمی ها با دستکاری عرضه ها و عدم رعایت کف عرضه (بنا بر سوابق معلوم) عطش خرید را همچنان بالا نگه دارند تا رقابت‌های بالاتری ثبت شود.

ماه‌های گذشته بازار محصولات پتروشیمی، دو تجربه متفاوت را نشان داد. تجربه اول، اشتباه سیاست‌گذار در تعیین قیمت پایه بود که دلار را در زمان اوج‌گیری روزبه‌روز بازار، در محدود 4200 تومان نگه داشت و نهایتاً قیمت‌های تعیین‌شده، برای ورود دلال‌ها و سفته‌بازی جذاب شد و بخش زیادی از مواد اولیه یا از کشور خارج شد یا باقیمت‌های چند برابری به دست تولیدکننده رسید.

تجربه دوم، باز بودن سقف رقابت و رسیدن قیمت‌های پایه به مرزی بیش از ارزش واقعی خود است. حالا باید دید سیاست‌گذار چه روشی را به‌عنوان تعیین قیمت پایه، برمی گزیند.

آیا این مطلب برای شما مفید بود؟ بلی خیر

امتیاز مطلب: 100%

لینک مطلب: https://wkpl.ir/n2142

دیدگاه خود را بنویسید

اگر این دیدگاه پاسخ داده شد، به من ایمیل بزنید. فرستادن دیدگاه

مرید رحیمی چهارشنبه ۲۵ مهر ۱۳۹۷

به نظر بنده قیمت گذاری پایه به ارز نیمایی باشد ولی سقف رقابت باز باشد در این صورت بهترین کار هستش چون اگر باز فرمول ارز نیمایی باشه و محدودیت سقف رقابت به ۵ یا ده درصد باشد در این صورت باز پای دلالان به محصولات پتروشیمی باز شده و همچنین تولیدکننده واقعی با محدودیت خرید مواجه میشود ارسال پاسخ

شمس جاوید و پتروهانیک؛ کامپاند پلیمری و مستربچ

پترووال تامین کننده مواد اولیه پلیمری/ شیمیایی

«شرکت سالار شیمی»؛ تأمین کننده مواد پلیمری