تشكل‌ها؛ اپوزيسيون يا مشاور؟

محمدرضا بهرامن رئیس خانه معدن ایران: اين روزها وقتي به مصاحبه برخي از همكارانم در ساير تشكل‌ها نگاه مي‌اندازم متوجه مي‌شوم حرف‌هايي را مي‌زنند كه بسيار عوامانه‌است. شايد اگر از ميوه فروش سر كوچه هم بپرسيم ...

اين روزها وقتي به مصاحبه برخي از همكارانم در ساير تشكل‌ها نگاه مي‌اندازم متوجه مي‌شوم حرف‌هايي را مي‌زنند كه بسيار عوامانه‌است. شايد اگر از ميوه فروش سر كوچه هم بپرسيم اين حرف‌ها را به زبان مي‌آورد. مردم كوچه و بازار اگر غر بزنند قابل درك است چون با توجه به اينكه روزنامه نمي‌خوانند، از آمارهای اقتصادی كلان كشور مطلع نيستند، شرايط موجود را درك نكرده‌اند، تحليل خاص خود را دارند...

اما اينكه رييس يك تشكل همان حرف‌ها را به زبان بياورد و در شرايط كنوني كه همه بايد كنار هم قرار بگيريم و قوي‌ترين مشاوره‌ها را به دولت دهيم، قابل درك نيست.

تشكل‌ها بايد منافع صنف خود را پيگيري كنند و اين موضوع در اساسنامه‌های آنان نيز آورده شده است اما آيا با ارايه تصوير سياه از اقتصاد و تعميم دادن مشكل يك بنگاه به كل اقتصاد مي‌توان تصويری درست از فعاليت‌هاي بخش خصوصي در اقتصاد ايران ارايه كرد؟

مهم تبديل شدن تشكل‌ها به يك بازوي قوی مشاوره‌اي برای سياستگذاری‌ها و تصميم‌سازي‌هاست. تشكل‌ها كمتر به اين موضوع توجه دارند و سعي مي‌كنند فقط به بيان مشكلات بپردازند اما راهكار ارايه نمي‌دهند. نمي‌توان اقتصاد را جزيره‌اي ديد و جزيره‌اي به آن نگاه كرد.

وقت آن رسيده تا تشكل‌ها به بازيابي خود بپردازند و در جهت رسيدن به مطالبات‌شان بدنه كارشناسي خود را قوي كرده و با به‌كار گرفتن اقتصادداناني كه هم مسلط به اقتصاد سياسي هستند و هم جامعه بين‌المللي را به خوبي مي‌شناسند، اين استراتژي را به‌كار گيرند كه مشاور خوبي برای دولت‌ها باشند.

توان تشكل‌ها بسيار بالاست و آنها قادرند با دادن آدرس‌های درست به سياستگذاران، قانونگذاران و تصميم‌سازان، به بهبود حكمراني در كشور كمك كنند.

تشكل‌ها نبايد اپوزيسيون باشند چون امروز همه تبديل به منتقد شده‌اند و نقدهايی ساده به مديريت اقتصادی وارد می‌كنند.

تشكل‌ها بهتر است رابطه خود را با سياستگذاران بهبود دهند و در جهت اعتمادسازی گام بردارند. در اين راه آنان بهتر است با درك واقعيت‌هاي اقتصادي كشور منافع ملي را بر منافع صنفي ترجيح داده و مطالبات خود را به گونه‌ای پيگيری كنند كه شبه رانت يا سهم‌خواهي نداشته باشد.

جامعه مدني و تشكل‌گرايي يكي از ماندگارترين يادگارهاي دولت اصلاحات است كه بخش خصوصي را گردهم آورد تا آنان در پيگيري منافع صنفي خود يكصدا شوند. به نظر مي‌رسد بعد از حدود دو دهه از گسترش فعاليت تشكل‌های اقتصادي، بهتر است تغيير استراتژي را در دستور كار خود قرار دهند و دولت و مجلس را ياري كنند تا بهترين تصميم‌ها را برای بخش خصوصي بگيرند.

طبيعتا در شرايط كنوني، نقدهای سازنده بايد جای غر زدن‌ها را بگيرند، تحليل‌های جامع، جانشين اظهارات هيجاني شده و صحنه اقتصادی كشور كامل ديده شود. در اين صورت قادر خواهيم بود دولت و مجموعه حاكميت را در گرفتن بهترين تصميم‌ها ياری كنيم به گونه‌ای كه كشور شاهد حكمرانی خوب در زمينه اقتصاد بوده و توليد ثروت به مهم‌ترين هدف تبديل شود. در اين راه نياز داريم تا درك كنيم همه بر يك كشتی سوار هستيم و بايد عينك واقع‌بينی را به چشم خود بزنيم.

منبع: روزنامه اعتماد

آیا این مطلب برای شما مفید بود؟ بلی خیر

امتیاز مطلب: 100%

لینک مطلب: https://wkpl.ir/n1076