انتخاب پایدار‌کننده حرارتی برای PVC / قسمت چهارم

در اغلب موارد بهترین روش، چک‌کردن پایداری حرارتی و حفظ رنگ فرمولاسیون در حضور و بدون حضور افزودنی‌ها است.

این امر کمک می‌کند تا قبل از رخ‌دادن هرگونه مشکل احتمالی بتوان آن را پیش‌بینی کرد. بجز استابیلایزرها سایر مواد موجود در فرمولاسیون PVC که می توانند روی پایداری حرارتی آن اثر بگذارند از این قرارند:

- رزین‌های وینیلی
- رزین‌های اصلاح‌کننده
- نرم‌کننده‌ها
- فیلرها
- پیگمنت‌ها
- روان‌کننده‌ها
- دیگر افزودنی‌ها

اخبار مرتبط:

انتخاب پایدار‌کننده حرارتی برای PVC / قسمت اول
انتخاب پایدار‌کننده حرارتی برای PVC / قسمت دوم
انتخاب پایدار‌کننده حرارتی برای PVC / قسمت سوم

در قسمت‌های قبل در مورد رزین‌های وینیلی، رزین‌های اصلاح‌کننده و نرم‌کننده‌ها صحبت کردیم. حالا در این قسمت به سراغ فیلرها و پیگمنت‌ها می‌رویم:

فیلرها (پرکننده‌ها):

ترکیبات معدنی جامد و خنثی در فرمولاسیون وینیل که به عنوان اکستندر (extender) استفاده می‌شود. اهداف استفاده از ان ها به این صورت هستند:

- کاهش قیمت کلی
- ایجاد opacity (کدر بودن)
- دستیابی به خواص نهایی مطلوب (مقاومت سایشی، مقاومت در برابر پارگی، “dry hand” یا “feel to touch” ، سختی و سفتی و بازدارندگی در برابر آتش با آلومینا تری‌هیدرات (ATH))

کلسیم‌کربنات یکی از رایج‌ترین فیلرهایی‌ست که در فرمولاسیون PVC استفاده می‌شود. اگرچه کلسیم‌کربنات خودش پایداری حرارتی را تحت تأثیر قرار نمی‌دهد اما با افزایش مقدار کلسیم‌کربنات همچنان نیاز به تغییر نسبت فلز در مخلوط فلزات پایدارکننده وجود دارد.

دسته فیلرهای سیلیکاتی مشکل بزرگی برای پایداری ایجاد نمی‌کنند. به طور معمول افزایش مقدار اپوکسی به علاوه حدود 0/5 واحد فسفیت اضافی، کافی‌ست تا بر مشکل پایدارکنندگی که احتمالاً رخ می‌دهد غلبه شود.

ماده ATH (alumina trihydrate) از نقطه نظر پایدارکنندگی بسیار شبیه کلسیم‌کربنات عمل می کند.

پیگمنت‌ها (رنگ‌دانه‌ها):

رنگ‌ها و رنگدانه‌های آلی و معدنی که در صنعت PVC استفاده می‌شوند عمیقاً مورد مطالعه قرار گرفته‌اند. از این رو دیتاهای زیادی در ارتباط با اثر آن‌ها بر موارد زیر وجود دارد:

- پایداری حرارتی
- پایداری نوری
- مقاومت شیمیایی
- مقاومت اکسیداسیونی
- و...

اگر شما یک سیستم پایدارکننده PVC را که برای رزین، نرم کننده، فیلر، فرآیند و خواص نهایی بسیار مناسب است، انتخاب کنید به صورت کلی در محافظت از رنگدانه نیز مناسب عمل می‌کند.

با این وجود به چند مورد خاص باید اشاره شود:

رنگدانه‌های متالیک به صورت کلی بهترین پایداری رنگ را در حضور پایدارکننده‌های آلکالین ایجاد می‌کنند. به دنبال باریم‌آلکیل‌فنات یا پایدارکننده‌های آلکالین که شامل روی کم و یا حتی بدون آن هستند باشید.

استفاده از مقادیر کمتر اپوکسی و استفاده از روان‌کننده های خنثی (روغن‌های معدنی یا پلی‌اتیلن‌وکس) نیز پیشنهاد شده است.

رنگدانه‌های فلوئورسنت بهترین رنگدانه‌ها برای مواردی هستند که نیاز به پایداری حرارتی و نوری دارند و در آن‌ها از پایدار‌کننده های مرکاپتواستر‌آلکیل‌قلع استفاده می‌شود. نتایج خوبی نیز با مخلوط فلزات با مقادیر بالای روی/فسفیت به دست آمده است.

منبع: کیمیاران

ویکی پلاست | مرجع بازار صنعت پلاستیک

آیا این مطلب برای شما مفید بود؟ بلی خیر

امتیاز مطلب: 0%

لینک مطلب: https://wkpl.ir/n8326